Rozwój małego dziecka jest dla nas wszystkich priorytetem, dlatego też będziemy wykorzystywać inne metody oraz techniki pracy uwzględniające potrzeby i możliwości naszych podopiecznych.
1) Metoda projektu – pozwala dzieciom na samodzielne rozwijanie zainteresowań, kierowanie własnym uczeniem się poprzez np. prowadzenie badań na jakiś ważny temat, to też samodzielne planowanie działań, wybór miejsca i materiałów podejmowanie aktywności badawczej nieograniczonej czasem.
2) Techniki C. Freineta – swobodna ekspresja artystyczna: plastyczna, muzyczna, ruchowa, swobodny tekst, drukarnia przedszkolna, gazetka przedszkolna, korespondencja międzyprzedszkolna, doświadczenia poszukujące, planowanie pracy.
3) Metoda Batii Strauss -to aktywne słuchanie muzyki poważnej, opiera się na wykorzystaniu elementów ruchu, tańca, gestów, śpiewu, gry na prostych instrumentach perkusyjnych, rozwija wrażliwość na piękno, pomysłowość, muzykalność, uruchamia wyobraźnię oraz przełamuje opory przed publicznym występem.
4) Gimnastyka twórcza C. Orfa i R. Labana – czyli różne formy ruchu, w tym również pantomima, opowieść muzyczno-ruchowa, które umożliwiają dziecku rozwijanie ekspresji i inwencji podczas zajęć muzyczno-ruchowych, improwizacje ruchowe rozwijają inwencję twórczą, kształtują świadomość własnego ciała, poczucie czasu, ciężaru i przestrzeni, uczą dostosowania ruchów do ruchów partnera.
5) Techniki parateatralne:
- drama – polega na zaangażowaniu się w fikcyjną sytuację, wczucie się w postać, rzecz, bycie nią i działanie jako ona, tu każdy odnosi sukces, wszystkie role są ważne, pracując z dziećmi tą metodą ułatwiamy im współpracę, wchodzenie we wzajemne relacje, uczymy otwartości, pewności siebie i chęci do wzajemnej pomocy;
- pantomima – a łączy ruch, gest, mimikę, Pozwala na ujawnienie uczuć, emocji, aktywizuje wyobraźnię;
- technika zmiany ról – polega na tym, że rola, jaką ma odegrać dziecko pozwoli na zdobycie nowych doświadczeń – dziecku z zaburzeniami w interakcjach społecznych organizujemy zabawę, w której ono gra rolę osoby dorosłej (mamy, pani, lekarza itp.) a nauczyciel przyjmuje na siebie rolę dziecka;
- teatr kukiełkowy, pacynkowy – sytuacje teatralne stwarzają okazję do rozmów o emocjach, motywach działania, wyzwalają u dzieci aktywność twórczą, mobilizują do samodzielnego wykonania kukiełki, pacynki, przyjmowania roli reżysera, scenografa, a przy tym sprzyja współpracy i wzajemnemu poznawaniu;
- teatr palcowy – teatr, w którym każde dziecko może być scenografem, reżyserem i aktorem, polega na tym, że dziecko na palcach swojej ręki rysuje głowy różnych postaci prawdziwych lub fikcyjnych i przedstawia te sytuacje.
6) Metoda Rucha Rozwijającego W. Sherborne – zajęcia prowadzone tą metodą służą dziecku do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, doskonalą płynność ruchów, wyczucie siły, delikatność i wrażliwość, umożliwiają poznawanie przestrzeni i dzielenia się nią z drugą osobą, sprzyjają nawiązywaniu bliskiego kontaktu w relacji dorosły – dziecko, mobilizują do koncentracji i kontroli zachowań,
7) Metoda dobrego startu M. Bogdanowicz –celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno-ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni.
8) „Sojusz Metod” E. Arciszewskiej – jest to alternatywna metoda nauki czytania, opiera się na pozytywnych emocjach oraz całkowitej dobrowolności uczestnictwa dzieci w proponowanych zabawach
9) Pedagogika zabawy– metoda oparta na wielokierunkowej aktywności dziecięcej, zabawy łączą w sobie w ruch, muzykę, taniec, działania plastyczne i poznawcze, które wyzwalają pozytywne emocje i integrację grupy,